ഇന്നു ഞാനറിയുന്നു എൻ നിസ്സഹായത

ഒരുതുള്ളി ദാഹജലത്തിനായ്
ഒരു കാലടിക്കായ് ഞാൻ
കാതോർക്കുമ്പോൾ-
അറിയുന്നു ഞാനെൻ നിസ്സഹായത

വിങ്ങുന്ന മനസ്സും ശരീരവും സ്വസ്ഥമായോ
നിദ്രാദേവി എൻ കൺകൾ തഴുകിയോ
അറിയില്ലെനിക്ക്, ഒന്നും അറിയില്ലെനിക്ക്
ഞാനിന്ന് വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയിലോ

ഞാനെന്റെ ദു:സ്സഹാവസ്ഥയെ തോളിലേറ്റി
ഒരു പകൽമയക്കത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.
മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ കണ്ടു ഞാനെൻ
അമ്മയെ, എൻ പെറ്റമ്മയെ

സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ആ കണ്ണുകൾ കണ്ടുഞാൻ
അതു നിറഞ്ഞിരുന്നോ, ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പിയോ
അതുമാത്രം അറിയാൻ പറ്റിയില്ലെനിക്ക്
എൻ കണ്ണുകൾ സമുദ്രമായതുകൊണ്ടോ

പെട്ടെന്നൊരൊച്ച കേട്ട് ഞാനുണർന്നു
കൂടെയുണർന്നു എൻ വേദനയും
അൽപ്പം ദാഹജലത്തിനായ് പരതിടുമ്പോൾ
ഞാൻ തേടി എൻ ബന്ധുക്കളെ

ഇന്നു ഞാൻ വിലയില്ലാത്ത ഒരു കടലാസു കഷണം
നല്ലകാലത്തുണ്ടായിരുന്ന
ബന്ധു എവിടെ, സ്വന്തക്കാർ എവിടെ
ഇതെന്തൊരു നിസ്സഹായത

ഇപ്പോൾ ഒന്നറിയുന്നു ഞാൻ
മരണമാണെന്റെ ബന്ധുവെന്ന്
വേവലാതിയോടെ ഞാൻ കത്തിരിപ്പൂ
എന്റെ പുതിയ ബന്ധുവിനെ,
നിസ്സഹായതയോടെ…